Gedreven door dezelfde onrust die haar de halve nacht uit haar slaap had gehouden, liep Femke die ochtend de badkamer binnen. Ze was gehuld in de oude kleren die ze gisteren na enig zoeken achter in haar kast had teruggevonden: een vale spijkerbroek met een gaatje in de rechterknie, een groen, door het vele wassen iets te nauw geworden T-shirt en een paar verbleekte blauwe sokken. Eronder voelde ze het ietwat knellende elastiek van een versleten slip uit haar puberjaren, die ze om onverklaarbare redenen nooit had weggegooid.
Ze schoof het blauw-witte plastic gordijn opzij en stapte de douchebak in. Haar blik gleed langs de zo vertrouwde witte tegels en de bonte parade van douchecrèmes en shampoos van haar huisgenoten. Talloze malen had ze op deze plek het hardloopzweet van zich afgespoeld, genietend van de warme stralen die haar blote rug masseerden. Het was een vreemde gewaarwording hier nu volledig gekleed te staan. De kriebel in haar buik deed haar denken aan de aangename spanning die ze als klein meisje had gevoeld wanneer ze op het punt had gestaan iets stouts te doen. Ze streek met haar hand over de stof van haar jeans. Het leek nog onwerkelijk, maar hier zou het straks gaan gebeuren: hier zou ze moedwillig in haar broek gaan plassen.

Een half jaar geleden was het nu dat ze ’s nachts stilletjes haar studentenflat was ingeslopen, doodsbang door één van haar medebewoonsters te worden betrapt met haar van boven tot onder drijfnat geplaste broek. Woest was ze destijds geweest op haar vriendje Mike, die haar die avond willens en wetens in een positie had gebracht waarin ze niet anders meer had gekund dan zichzelf als een klein kind bevuilen. Ze had gewalgd van zijn bekentenis dat haar mensonterende toestand bij hem lustgevoelens teweegbracht. Nooit meer zou ze hem ook maar een blik waardig keuren, zo had ze zichzelf bezworen toen ze zich midden in de nacht huilend had schoon staan douchen.
Maar haar boosheid had langzaam plaatsgemaakt voor het terugverlangen naar haar grote liefde, en de heerlijke tijd die ze samen hadden gehad. Na twee eindeloze weken van leegte in haar hart had ze zich weer door Mike in de armen laten sluiten. In de daarop volgende dagen hadden ze veel gepraat. Mike had zijn nederige excuses aangeboden voor de lage streek die hij haar had geleverd. Daarna had hij haar open en eerlijk verteld over zijn vreemde voorkeur voor broekplassende vrouwen. Femke had begrip getoond, maar had hem tegelijk ondubbelzinnig duidelijk gemaakt dat ze er niet over piekerde het ooit voor zijn plezier in haar broek te doen. Mike had beloofd daarin te berusten.
Sindsdien had hun gedeukte relatie zich wonderbaarlijk hersteld. Bovenop het stevige fundament van gezamenlijke interesses en gepassioneerde seks was hun emotionele band zelfs nog gegroeid. Sinds het kwetsbare moment van zijn bekentenis had Mike haar meer dan ooit deelgenoot gemaakt van zijn diepste zielenroerselen. Geen onderwerp leek tussen hen nog onbespreekbaar, zelfs niet de gapende kloof tussen hun opvattingen over het erotische gehalte van natte broeken. Naarmate ze aan het idee gewend was geraakt, was Femke dan ook steeds vaker liefdevolle grapjes gaan maken over Mikes bizarre fetisj en haar eigen onvermogen de lol in te zien van het expres in je broek plassen.
Maar één ding had ze Mike nog niet verteld, en dat was dat ze langzaam maar zeker was bevangen door een ontembaar verlangen het tóch een keer te proberen.

Femke stapte de douchebak uit. Overvallen door koudwatervrees was ze zojuist nog een keer gewoon naar de wc geweest, dus aandrang om te plassen had ze voorlopig nog niet. Ze liep een rondje door de verlaten studentenflat. Zonder het gebabbel van de andere meiden was het er onnatuurlijk stil. In zo’n zeldzaam weekend waarin iedereen weg was ging ze normaal gesproken zelf ook naar Mike of haar ouders. Maar ditmaal was ze bewust in haar eentje achtergebleven: het was een unieke kans om haar ondeugende plan ten uitvoer te brengen. Tegen Mike en haar familie had ze gezegd dat ze rust nodig had om zich voor te bereiden op haar tentamen van maandag.
In de keuken vulde Femke een longdrinkglas met water. Terwijl ze alvast een paar flinke slokken nam, liep ze naar haar kamer. In afwachting van wat komen ging nestelde ze zich achter haar studieboeken.

Maar ze slaagde er niet in zich langer dan een paar tellen achtereen te concentreren. Telkens dwaalden haar gedachten af naar wat ze straks zou gaan doen.
In de voorbije maanden had ze meerdere malen het Internet afgestruind op zoek naar informatie over Mikes eigenaardige afwijking. Een serieuze psychologische verklaring had ze tot dusver niet kunnen vinden. Maar één ding was haar al snel duidelijk geworden: haar vriend was bij lange na niet de enige man die was behept met een voorkeur voor dames in plasbroeken. Femke had zich verbaasd over de stortvloed aan foto’s, filmpjes en verhalen over het onderwerp die ze al googelend had weten te vinden.
Aanvankelijk had ze hoofdschuddend zitten kijken naar de vele amateuristisch gemaakte filmpjes waarin vrouwen zogenaamd wanhopig probeerden hun plas op te houden, om uiteindelijk overdreven jammerend hun volledige blaasinhoud in hun broek te laten lopen. Daarna had ze zich afgevraagd hoe men deze doorgaans niet onaantrekkelijke dames zover had gekregen zichzelf voor het oog van de camera voor schut te zetten. Drie maanden vóór haar door Mike geregisseerde plasincident had Femke tijdens een wandeltocht, na een wanhopige strijd tegen de elementen, voor het eerst op volwassen leeftijd in haar broek geplast. Hoewel uiteindelijk niemand anders dan Mike er iets van had gemerkt, had ze zich rot geschaamd voor haar kleine-meisjesgedrag. Met dat onprettige gevoel nog vers in haar geheugen had ze zich tot voor kort niet kunnen voorstellen dat ze het ooit opzettelijk in haar broek zou kunnen doen. Dat Mikes seksuele hersenkronkel niet zo zeldzaam was als ze eerst had gedacht, had ze niet gezien als een zinnige reden om zichzelf dan maar omwille van zijn genot te kleineren.
Maar toen was ze gestuit op een internetforum waarop verschillende meiden van haar leeftijd jubelend verslag deden van hun opwindende ervaringen met broekplassen. Het waren veelal ongebonden dames geweest die geheel zelfstandig de geneugten van deze ondeugende bezigheid hadden ontdekt. Femke had versteld gestaan: er bleken daadwerkelijk vrouwen te zijn die seksueel genoegen beleefden aan het gevoel van een volle blaas, en het net zo lang uitstellen van wc-bezoek tot ze eindigden in natte kleren.
Femke had het niet direct aan zichzelf durven toegeven, maar op dat ogenblik had een grote nieuwsgierigheid blijvend bezit van haar genomen.

Na voor de derde keer dezelfde alinea te hebben gelezen, constateerde Femke geërgerd dat ze nog steeds geen flauw benul had waar hij over ging. Het had geen zin: haar voornemen om nog een paar uurtjes braaf te studeren werd wreed doorkruist door haar hoofddoel van die dag. Voortdurend moest ze denken aan het stoute plan dat ze straks eindelijk ten uitvoer zou gaan brengen. Ze sloeg de laatste teug water achterover en liep naar de keuken om haar glas te hervullen.
Tot haar verbazing voelde Femke nu al een forse aandrang tot plassen. Vooraf had ze ingeschat hiervoor minimaal drie glazen nodig te hebben, maar klaarblijkelijk had de spanning in haar lijf haar nieren aangespoord tot extra activiteit.
Na onder de kraan haar glas weer tot de rand te hebben gevuld, liep Femke de aangrenzende woonkamer in. Ze plofte neer op de bank en zocht de afstandsbediening van de televisie.

Terwijl Femke het glas weer aan haar lippen zette, dacht ze aan Mike. Hij was volslagen onwetend over wat zijn brave vriendinnetje aan het doen was. Zij die altijd met matig drinken en extra toiletbezoeken benarde situaties probeerde te voorkomen. Zij die zich nog niet zo lang geleden tot op het bot vernederd had gevoeld toen ze desondanks de controle over haar blaas had verloren. Dezelfde Femke die standvastig had geweigerd zijn natte fantasieën te verwezenlijken, stond nu op het punt doelbewust in haar broek te plassen.
Ze had Mike met opzet niets verteld over haar stiekeme plan. Ze wist zeker dat hij gek van opwinding zou zijn geworden als ze hem erover had verteld. Maar ze wilde hem niet blij maken met een dode mus: als ze het bij een eenmalige uitspatting zou houden, zou hij zwaar teleurgesteld zijn. Het was dus beter als hij van niets wist, zo had ze besloten. Alleen als ze vandaag zou ontdekken dat broekplassen de heilige graal van de seksualiteit was, zou ze Mike deelgenoot maken van haar geheim.

Met een ferme zwaai zette Femke niet veel later haar lege glas op de salontafel. Voor de tweede maal zapte ze alle tv-kanalen langs, maar geen van de herhalingen van de vorige avond kon haar langer dan een paar seconden boeien. Ze kruiste haar benen om de toenemende druk op haar bekkenbodem te bezweren. Nogmaals verwonderde ze zich over het recordtempo waarin het water haar blaas had bereikt.
Niet in staat haar aandacht bij de televisie te houden, stond ze op. Onrustig ijsbeerde ze door het huis. Ze probeerde haar gedachten te verzetten, maar de toenemende spanning in haar schaamstreek was niet meer te negeren. Nog geen twee uur nadat ze op de wc haar lange ochtendplas had gedaan, was het onontkoombaar: ze moest wederom verschrikkelijk nodig plassen.
Voor de grote spiegel in het midden van de woonkamer bleef Femke een ogenblik stilstaan. Ze monsterde zichzelf van top tot teen. In haar oude kloffie leek ze sterk op de opstandige puber van een paar jaar geleden, die voortdurend met haar moeder overhoop had gelegen vanwege haar gebrek aan inzet op school. Slechts haar gezicht verried dat ze intussen ouder en verstandiger was geworden. Hoewel… Vertwijfeld keek Femke naar de jonge vrouw in de spiegel. Twintig jaar was ze inmiddels, maar ze stond op het punt om het, met een toilet onder handbereik, als een kleuter in haar broek te doen.
Even overwoog Femke zich te gedragen naar haar leeftijd, en haar krankzinnige plan af te blazen. Toen vermande ze zich: ze liep naar de badkamer en stapte de douchebak in.

Nerveus dribbelde Femke heen en weer in de kleine doucheruimte. Ze wierp een blik op haar nog droge jeans. Daar stond ze dan, op het punt al haar waardigheid te laten varen. Het liefst had ze dit moment nog even uitgesteld, maar haar volle blaas schreeuwde om verlossing.
Met een verwachtingsvolle blik op het kruis van haar spijkerbroek probeerde Femke haar onderlichaam te ontspannen en haar plas te laten lopen, precies zoals ze het op de wc al ontelbare keren gedachteloos had gedaan. Maar hoe nodig ze ook moest, het lukte niet: na zeventien jaar zindelijkheidstraining weigerde haar brein de controle over haar blaas op te geven zolang ze rechtop stond en haar uitgang door textiel werd omsloten.
Femke zette haar voeten een eindje uit elkaar. Ze voelde de druk op haar sluitspier toenemen. Ze sloot haar ogen en probeerde zich over te geven aan de natuurkrachten in haar binnenste. Terwijl de seconden voorbij tikten, dreven haar gedachten langzaam weg.
Ze schrok van de plotselinge warme sensatie tussen haar benen. Terwijl ze haar ogen opende, spande ze in een reflex haar bekkenbodemspieren weer aan. Ze keek naar beneden, en constateerde tot haar verbazing dat de voorkant van haar jeans nog droog was. Maar toen ze voorzichtig haar achterste betastte, voelde ze hoe het eerste vocht langzaam de dikke stof doordrong.
Femke merkte hoe haar blaas protesteerde tegen de plotselinge afsluiting van de stroom. Zonder dat ze er iets tegen kon doen, ontsnapte er een tweede scheut vocht aan haar lendenen. Terwijl haar slip zich vulde met warmte, zag ze rond haar kruis een donkere kring verschijnen. Haar hart sloeg een slag over. Ze had het gedaan: ze had in haar broek geplast.

Achter haar bureau probeerde Femke even later opnieuw zich te focussen op haar studieboeken. Nu de ergste druk van de ketel was, vond ze het zonde om direct all the way te gaan. Het was nog vroeg, dus ze wilde het hoogtepunt van de dag nog even uitstellen. Omdat ze met haar natte billen niet meer op de stoffen bank in de woonkamer durfde te gaan zitten, had ze maar weer op haar lederen bureaustoel plaatsgenomen.
Af en toe wierp ze een blik naar beneden en beroerde ze met haar hand het vochtige kruis van haar broek. Verschillende emoties streden in haar om voorrang. Aan de ene kant ervoer ze een opkomende schaamte over haar kindse gedrag, tegelijkertijd voelde ze een enorme drang om door te plassen tot haar broek kletskliedernat was. Maar was dat nou omdat het idee haar opwond, of gewoon omdat ze nog steeds heel nodig moest?
Terwijl de letters van haar boek voor haar ogen vervaagden, liet Femke zich meeslepen door haar overpeinzingen. Mike moest eens weten hoe ze er nu bij zat. Zou haar heimelijke spel van vandaag een nieuwe fase in hun relatie inluiden, of zou ze het voorgoed voor hem verzwijgen?
Steeds harder smeekte haar blaas om de definitieve bevrijding. Ze drukte haar dijen nog eens stevig tegen elkaar, maar dat bood slechts tijdelijk verlichting. Ze realiseerde zich dat het nu echt zover was: haar lichaam duldde geen verder uitstel.

Met haar hand tussen haar benen stormde Femke de badkamer binnen. Ze stond nog geen seconde in de douchebak of haar lichaam nam de regie over: een explosie van warmte vulde haar inmiddels koud geworden onderbroek. Ze voelde hoe het denim rond haar bovenbenen in een mum van tijd verzadigd raakte van haar lichaamsvocht: eerst alleen aan de achterzijde, een paar tellen later ook aan de voorkant. In een razend tempo breidde de donkere vlek in haar broek zich uit van boven naar beneden: een steeds groter deel van de vale stof kleurde diepblauw. Al gauw plakten haar drijfnatte broekspijpen aan haar benen. Aan de onderkant liep haar blaasinhoud in straaltjes de douchebak in. Er leek geen einde aan te komen.
Toen de stroom uiteindelijk toch begon te haperen, spreidde Femke haar benen en zette ze nog eens extra kracht. Met wijd open ogen keek ze hoe een laatste straal vanuit het doorweekte kruis van haar spijkerbroek op de witte ondergrond kletterde.
“Wow,” zei Femke hardop. Een beetje beduusd staarde ze naar haar nog nadruipende jeans. Ze onderdrukte de neiging zichzelf in de arm te knijpen. Ze wist dat het geen droom was: ze had zojuist bij haar volle verstand als een baby in haar broek geplast. Ze wist niet goed hoe ze zich moest voelen. Waar haar ondeugende activiteit de adrenaline zojuist nog door haar lichaam had doen gieren, overviel haar plots een gevoel van teleurstelling. De oncontroleerbare wellust die haar volgens de verhalen had moeten overvallen, vertikte het zich aan te dienen. Was dit dan alles? Femke weigerde het te geloven. Ze sloot haar ogen en probeerde weer de prettige tinteling op te roepen die ze de hele ochtend in haar buik had gevoeld. Voorzichtig vond haar hand de warme, van plas doordrenkte stof rond haar intieme delen.
Toen bereikte plots het geluid van haar mobiele telefoon haar bewustzijn.

Aarzelend bleef Femke enkele tellen staan luisteren naar de door het huis schallende ringtone. Toen gaf ze zich over aan haar nieuwsgierigheid en stapte ze over de rand van de douchebak heen. Onderweg naar de woonkamer lieten haar sokken een vochtig spoor achter op de donkere plavuizen. Femke liep naar het tafeltje naast de spiegel en pakte haar mobiel. Op het display zag ze de naam van haar moeder.
“Hoi mam,” zei Femke, terwijl ze het toestel naar haar oor bracht.
“Hoi schat, met mij,” groette haar moeder terug. “Ik zal je niet lang van je werk afhouden, maar ik ben enorm nieuwsgierig hoe het gaat met het studeren voor je tentamen.”
“Eh… nou, heel goed,” antwoordde Femke, die met haar gedachten nog heel ergens anders was.
“Dus je hebt geen moeite om door al die dikke boeken heen te komen?” vroeg haar moeder.
Femke wierp een blik in de spiegel. Een jonge brunette met een kletsnatte spijkerbroek staarde haar met open mond aan. “Eh…, nou, het was in het begin wel erg droge stof,” stamelde ze, “maar alles gaat nog volgens planning.”
“Dat is fijn om te horen,” klonk de zo vertrouwde stem aan de andere kant van de lijn. “Ik ben blij dat je je zo inzet voor je studie.” Haar moeder klonk zowaar geëmotioneerd. “Ik ben trots op je meid, je bent een volwassen vrouw geworden.”
Ontnuchterd keek Femke naar haar beschamende spiegelbeeld. Haar natte broekspijpen voelden opeens koud aan. “Dank je, mam,” zei ze zachtjes. “Maar ik moet nu ophangen, want ik heb nog heel veel te doen.”

Resoluut beende Femke naar de bijkeuken. Ze moest haar misstap zo snel mogelijk ongedaan maken. Terwijl de woorden van haar moeder nagalmden in haar hoofd, vulde ze het zeepbakje van de wasmachine met waspoeder.
Op dat moment klonk het geluid van de deurbel. Even hield Femke haar adem in: er was iemand aan de deur, net nu ze met haar nat geplaste broek door het huis liep. Ze negeerde de tweede dingdong en opende het deurtje van de wasmachine. Ze trok haar klamme sokken uit en gooide ze in de trommel. Ze stond net op het punt om de knoop van haar jeans los te maken, toen ze zich bedacht dat ze op haar slaapkamer nog meer wasgoed had liggen. Met haar natte goed nog aan liep ze de bijkeuken uit.
Het volgende moment stond ze oog in oog met een onbekende man.

De licht kalende man van rond de veertig leek nog meer te zijn geschrokken dan Femke zelf. In een reflex deinsde hij achteruit. “O, sorry, ik dacht dat er niemand thuis was,” verontschuldigde hij zich. Hij maakte aanstalten om nog iets te zeggen, maar plots leek hij met stomheid geslagen. Met een verbijsterde uitdrukking op zijn gezicht staarde hij naar Femkes broek.
Na tien eindeloze seconden wist de man zich te herstellen. “Ik… ik ben Wim Jansen,” begon hij hakkelend. “Ik ben klusjesman. Jouw huisbaas heeft me gevraagd te kijken naar een paar lekkende kozijnen hier in huis. Hij heeft me de sleutel gegeven voor het geval er niemand thuis zou zijn.”
Femke, pijnlijk verrast door het onverwachte bezoek, wist geen woord uit te brengen. Daar stond ze dan, met een te strak T-shirt en een kleddernatte broek voor een wildvreemde man die niet wist waar hij moest kijken. Onwillekeurig bedekte ze haar schaamstreek met haar handen, al was het zonneklaar dat de vreemdeling doorzag wat ze zojuist had gedaan.
“Kun jij me zeggen waar ik moet zijn?” vroeg de klusjesman, onmiskenbaar slecht op zijn gemak.
Met een hoofd als een boei wees Femke hem de slaapkamers van haar huisgenoten die recentelijk hadden geklaagd over binnendringend water. Toen verdween ze als een haas in haar eigen kamer.

“Eh, jongedame, ik heb genoeg gezien, hoor,” hoorde Femke niet veel later van achter haar slaapkamerdeur. Ze had zojuist vliegensvlug haar natte jeans en onderbroek uitgetrokken om haar benen provisorisch met een handdoek droog te wrijven. Daarna had ze snel een andere slip en broek aangeschoten. Schuchter opende ze de deur.
“Ik zal jullie huisbaas een offerte sturen voor de reparatie,” zei Jansen. Femke zag hem een schielijke blik op haar broek werpen.
“Okee, dat is mooi,” was alles wat Femke wist te zeggen. Ze hoopte dat haar ongenode gast snel zou vertrekken, maar die bleef aarzelend voor haar staan.
De klusjesman schraapte zijn keel. “Eh, het zijn natuurlijk niet mijn zaken, maar mijn vrouw heeft sinds haar bevalling af en toe last van hetzelfde ongemak als jij, zij het in mindere mate.” Hij keek haar medelijdend aan. “Je hoeft er niet mee rond te blijven lopen, meid. Er is therapie om de bekkenbodemspieren te verstevigen, en bij de drogist zijn voldoende hulpmiddel te verkrijgen om het probleem beheersbaar te maken.”
Femke voelde haar wangen weer warm worden. “Dank u wel,” zei ze zachtjes. Ze aarzelde even. “Wilt u alstublieft…”
De man liet haar niet uitspreken. “Ik zal niemand iets zeggen over wat ik heb gezien. Je hebt mijn woord.” Aan zijn gezicht zag Femke dat hij het meende. Verlegen schudde ze zijn uitgestoken hand.

Tellen later was Femke weer alleen. Ze slaakte een diepe zucht. Haar hart ging als een bezetene tekeer in haar borstkas. Ze keek naar het vochtige hoopje textiel op haar slaapkamervloer, en toen naar de droge broek aan haar benen. Plotseling overviel het haar. De strakke stof van haar T-shirt prikkelde haar snel opzwellende tepels. Tot haar verbazing voelde ze een beetje vocht in haar schone slip sijpelen. Het was geen plas.
Met een van top tot teen zinderend lijf liep Femke naar de woonkamer. Ze pakte haar lege glas van de salontafel. Onder de keukenkraan vulde ze het tot de nok. Ze pakte haar mobiel en scrolde snel door haar adresboek. Gespannen bracht ze de telefoon naar haar oor.
“Met Mike.”
“Hoi lieverd, met mij,” groette ze haar geliefde. Een lichte trilling van opwinding klonk door in haar stem. “Heb je straks even tijd om bij mij thuis langs te komen? Ik heb een verrassing voor je.”
Femke liep terug naar de woonkamer en nestelde zich op de bank. Ze zette het glas aan haar mond en nam een fikse slok water.